پیام اوباما مهم‌ترین خبر بین‌المللی بود که در ایران بی‌واکنش ماند

در میان اخبار داخلی هیچ خبری به اندازه فوت آیت‌الله منتظری دارای اهمیت نبود و در میان اخبار خارجی و بین‌المللی که حوزه کاری و مطالعاتی من است،‌ هیچ خبری به اندازه متن سخنرانی اوباما هنگام دریافت جایزه صلح نوبل حائز اهمیت نبود. سخنرانی اوباما هنگام دریافت جایزه صلح نوبل دارای ابعاد و نرم‌های قابل مناقشه، تأمل و بررسی بود که متأسفانه از سوی مقامات رسمی ایران بی‌پاسخ ماند و کارشناسان امور بین‌الملل ایران نیز با بی‌اعتنایی از آن عبور کردند.
این سخنرانی دارای نرم‌های جدیدی در مورد مسائل جنگ و صلح بود. او برای نخستین بار از «جنگ عادلانه» سخن گفت و اینکه جنگ می‌تواند مقدمه‌یی برای صلح باشد. همان اندیشه‌یی که از 40 سال پیش اندیشمندان چپ به آن اعتقاد داشتند. آنها معتقد بودند که می‌توان برای رسیدن به صلح،‌ حاکمیت کشوری را ساقط کرد.
اوباما که ارث دو جنگ بزرگ عراق و افغانستان است، هنوز فرصتی برای اعمال صلح‌طلبانه‌یی که از آن سخن به میان آورده بود پیدا نکرد اما به هر حال آکادمی سوئد به او به خاطر کارهای انجام نداده‌اش، جایزه صلح اهدا کرد. با این حال سخنرانی اوباما به عنوان شخص اول قدرت اول جهان، هنگام دریافت این جایزه از نظر من دارای چهار وجه مهم بود.
اول اینکه او از جنگ عادلانه سخن گفت که تا پیش از این کسی از این ادبیات سخن به میان نیاورده بود. دوم اینکه او در حالی که از صلح جهانی سخن می‌‌گفت، بحث امنیت ایالات متحده را نیز مطرح کرد و خود را مسوول امنیت ایالات متحده دانست. سوم اینکه او به مسألة ایران از نظر اعتراضات مردمی، انرژی هسته‌یی وجایگاه ایران در منطقه پرداخت؛ سخنانی که به اعتقاد من باید از سوی مسوولان رسمی پاسخ داده می‌شد و از سوی کارشناسان ایران مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گرفت. چهارم اینکه او درباره تعهدات آمریکا نسبت به فلسطین سخن گفت به نحوی که مشخص بود آمریکا قصد دارد تعهدات خودش را نسبت به فلسطین رها کند. درمجموع سخنرانی ایشان از  لحاظ نرم‌های جدیدی که طرح کردند قابل بررسی، از نظر سیاسی قابل مناقشه و از لحاظ منطقه‌یی قابل نقد بود. این سخنرانی که در سطح بین‌المللی دست‌کم یک‌میلیون مخاطب داشت، در ایران خیلی سطحی از آن عبور شد. من معتقدم نهادهای سیاسی ایران حتماً باید سخنرانی اوباما را با دقت بخوانند تا به فهم و درک جدیدی از ترمینولوژی که آمریکایی‌ها به آنها دست پیدا کرده‌اند، واقف شوند.