از هنگامی که دولت جدید عنان مسئولیت را به دست گرفته، بیش از پنج دور مذاکرات رسمی در نیویورک و ژنو انجام شده است. در همه مذاکرات دکتر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با درخشش و بینش بسیار خوبی توانسته تحولی شگرف و بزرگ در عرصه دیپلماسی بین المللی جمهوری اسلامی پدید آورد. در قبل ما شاهد مذاکره و چانه زنی در عرصه موضوع هسته ای نبودیم چرا که مذاکره کننده ارشد اتمی در حد فرستاده هایی ابلاغ دیدگاه می کردند و همچنین به موعظه می پرداختند. اینک جواد ظریف وزیر خارجه شجاع و نستوه ایرانی با دیدگاهی کاملا ملی به کرسی مذاکرات ایران و شش کشور مقابل رفت و بدین ترتیب هم ترمینولوژی مذاکرات را تغییر هم متدلوژی و روش مذاکرات را با نگاه ایرانی پیوند داد.
در قبل و گذشته ما شاهد آن بودیم که متنی مورد توافق قرار می گرفت و سپس با دیدگاه های مختلف روی متن مذاکره می شد. ولی در عرصه دیپلماسی ایرانی ظریف دیگر روی متنی که موارد توافق بود مذاکره نشد؛ بلکه مذاکرات کارشناسی با پذیرش موضوعاتی که مورد توافق طرفین است و برای آنان اهمیت دارد صورت گرفت.این نکته به اهمیت و اصالت دیپلماسی ایرانی می افزاید.
برخی شاید خرده بگیرند که چرا هیئت ایرانی با طمانینه روند مذاکره را طی می کند. اما برای کسب منافع حداکثری نمی توان شتاب زده عمل کرد.
اینک ظرفیت های فراوان ملی در پناه و پشتوانه حمایت رهبری و مردم خود به بهترین نحو نشان داده شده است. به زعم من آنچه در فرآیند مذاکرات ژنو صورت گرفت، آغاز راهی دشوار و سخت است تا بدین ترتیب و در نهایت بتوان زنجیره های در هم تنیده با ظلم و غرور و عصیان علیه ملت بزرگ ایران را یکی پس از دیگری از هم پاره کرد و به جای تحریم و تهدید، صحبت از همکاری، صلح، مودت و دوستی با جهانی شود که راه عقلانیت ایرانی را سخت کرده است.
امروز جنگ در نوع دیگری خود را نشان داده است. جنگ امروز در یک روند اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، بین المللی و تهدیدات امنیتی و در نهایت نظامی خود را آشکار می کند.
نظام سلطه برای مهار موفقیت ملت های مستقل و آزادی خواه تنها از ابزار جنگ و خشونت بهره نمی گیرد بلکه با شکلی خطرناک تر در راستای فروپاشی قدرت، ویران کردن اقتصاد کشورها و توقف فرایند توسعه، ایجاد تورم و بیکاری، مقبولیت و مشروعیت نظام ها را نشانه می رود .
آن ها در راستای یک چنین هدف نامبارکی با دیپلماسی خود سعی در همراه کردن کشورها و دولت های دیگر دارند. جالب است که طی این مدت چند ساله تمام سعی آن ها در بهم خوردن نظم دیپلماتیک ایران بوده است. در منطقه خلیج فارس، کشورهای دوست را تهدید به تهدید ایران کردند و اینک جای تاسف دارد که عربستان سعودی از یک متحد منطقه ای ایران، تبدیل به همکار اسرائیل- امریکا علیه ایران شده است. همه تندروهای سلفی و القاعده برای مهار ایران به کار گرفته اند. برخی مواضع همسوی که از جانب رهبران امروز عربستان و اسرائیل شنیده می شود عمق حادثه و فاجعه را نشان می دهد. متحدین صدام در جنگ هشت ساله علیه ایران درس نگرفتند و امروز متحد اسرائیل شده اند. طی هفته گذشته ولید بن طلال، بندر بن سلطان، سعودالفیصل تند تر و سخیف تر از رهبران تندرو اسرائیل علیه ایران سخن گفتند. نگرانی آن ها از مناسبات متعارف و عادی ایران با جهان است.
موفقیت مذاکرات ژنو نشان می دهد که جریان افراط جهانی یعنی تندروهای جنگ طلب امریکایی، خشونت طلبان اسرائیلی و بزدلان ترسوی سعودی به همراه القاعده و نیروهای سلفی چگونه قافیه را باخته اند.دستیابی به توافق ژنو اگرچه آغاز راهی بلند و سخت است اما گام نخستین برای عادی سازی پرونده ایران و بازگشت آن از شورای امنیت به آژانس انرژی اتمی باید تلقی شود و توافقی استراتژیک است که با هرگونه ناکامی آن باید مقابله کرد.
ملت بزرگ ایران در سایه منویات رهبری و تلاش همه دست اندرکاران به ویژه رئیس جمهور، وزیر امورخارجه محترم شجاع خود گام های بلندی را برداشته اند. تجربه نشان داده است برای رسیدن به رفتاری متعادل با جهان، قدرت چانه زنی چهره های ملی که اعتدال و تعادل داشته و رفتاری که منتج به اقتدار ملی شود تا چه حد از اهمیت برخوردار است.
ملت ایران شایسته زندگی در دنیای مدرن و مطلوب است که هم پاسدار ارزش ها و فضیلت های دینی و ملی خود باشند و هم مفهوم نوآوری، تکنولوژی و دانش فنی را خود درک کند.
تغییر رویکردها توسط کشورهای درگیر پرونده هسته ای ایران می تواند اعتماد و تضمین عینی در ایران پدید آورد. وقتی خط قرمز ایران برای ایشان ترسیم شد یعنی هم ایران به هیچ وجه هدف و قصد انصراف ندارد و هم اینکه به دنبال سلاح هسته ای نیست و هم غنی سازی حق ملت ایران است و عدول از آن، واگذاری حقوق ملت ایران است .
اینک غرب فرصت طلایی در پیش روی خود دارد که اقدامات و سوء تفاهمات خود را با ایران برطرف سازد و توافق ژنو مقدمه ای برای حل همه جانبه همه مسائل می تواند تلقی شود تا تحریم و تهدید پایان پذیرد و ایران و همه کشورهای جهان بتوانند در منطقی صلح آمیز و بین المللی از پیامدهای ناخواسته و ناگوار فاجعه آمیز آینده جلوگیری کنند.
