اکنون در پس چند دهه فقد بینش و دانش چندین بار دو طرف در عمان، ژنو، وین یا دیگر مناطق دنیا در صحنه های مختلف طی سال های گذشته به گفت و گو نشسته اند.

اگر با این دید و عقبه بخواهیم به مذاکرات امروز و فردای ژنو در سطوح معاونین وزارت خارجه بنگریم، نمی توانیم خوش بینانه به تحلیل موقعیت کنونی بیندیشیم.

تبادل دیدگاه ها خوب است ولی نمی تواند کارساز باشد. سیاست درست نیازمند تصمیم و اراده بالایی است که در آن افق دور دیده شود. سیاست برد –برد هیچگاه در مخیله فکری طرف غربی نبوده است. به کار بردن واژه های تهدید و تعدیل هیچگاه سازنده نیست. اگر آن ها به دنبال راه برون رفت از بحران موجود هسته ای هستند، اراده و تصمیم بهترین سیاست منطقی در قبال ملتی است که همه هزینه های استقلال را پذیرفته است.

مذاکرات ژنو آزمون دیگری است برای راستی آزمایی طرف آمریکایی. روزگاری آمریکایی ها بیشترین موانع را در دسترسی به راه حل جامع مرضی الطرفین ایجاد می کردند. اکنون زمان آن رسیده است به دلیل انبانی وسیع از موضوعات، دو طرف نخستین گام خود را به صورت ایجابی و مثبت به گونه ای بردارند که در ذهن ایرانیان تاثیر مطلوب بگذارد نه تاثیر معکوس.

ما تاکنون با استراتژی منطقی از جانب 1+5 روبرو نبوده ایم. آنچه می توان مشاهده کرد و صریح بوده، استراتژی بازدارنده با تهدید و همکاری و تحریم همراه بوده است.

مذاکرات هسته ای گام مهمی برای آزمون طرف مقابل است. حال پرسشی در برابر خواننده محترم باقی می ماند، اینکه چرا باید دول غربی و ایالات متحده آمریکا قانع به بازی برد-برد باشند.

اگر کمی به تحولات منطقه با دیدی وسیع بنگریم نمی توان از موقعیت ژئوپولتیک و ژئو استراتتژیک کشوری چون ایران به راحتی گذشت. امکان ندارد کمربند امنیتی منطقه بدون همکاری ایران به نتیجه برسد.

دو رژیم در منطقه طی یک دهه گذشته سقوط کرده است. همه می دانند در افغانستان و عراق اگر گوشه چشم ایران نبود، امروز، هر دو کشور باتلاق خون برای نیروهای خارجی می شد.

بحران تروریزم در منطقه بیداد می کند و پدیده های شومی برای امنیت آحاد مردم جهان شده است. همکاری ایران، آمریکا، اروپا می تواند به معنای واقعی ریشه تروریزم را بخشکاند. نیم نگاهی به موقعیت قدرت منطقه ای ایران مهم ترین پاسخ است برای آنکه همه اردوگاه های غربی نیازمند تعامل و همکاری با ایران هستند. این همکاری زمانی می تواند به نتیجه برسد که در مذاکرات نحوه نگاه و برخورد غربی ها آمیخته و آموخته با در نظرگرفتن حق قانونی ایران در برخورداری از تکنولوژی هسته ای صلح آمیز باشد.

نمایندگان ایران در مذاکره، نمایندگان حاکمیت، دولت و ملت و مورد وثوق رهبری هستند و همه نحله ها و نهضت های فکری سیاسی، همه گروه ها و احزاب به آنان  اعتماد دارند. آنان خوب می دانند چگونه از حقوق مردم پاسداری کنند. حقی که به هیچ وجه قابل اغماض نیست، حقی که ریشه در خواستگاه ملی مردم ایران دارد.