امشب عباس کیارستمی رفت و طعم گس حسرت را  در کام ما گذاشت، فیلم سازی که با شاهکارهایی نظیر طعم گیلاس، زندگی و دیگر هیچ و خانه دوست کجاست در تاریخ سینما ایران و جهان جاودانه شد.

آخرین بار عباس را در بیمارستان آراد دیدم، رفتم تا ببینم مرا چه کار باید؟

عباس همانروز جراحی داشت و از سیر عملش راضی به نظر می رسید.با دکتر امیر جمشیدی دوست عزیزم صحبت کردم، او گفت خطر رفع شده است.

همراهانش را دیدم ،  آقای مزینانی و خانم...

اما عباس هزار گلایه از پزشکان جم داشت.وقتی از بی مسئولیتی برخی با اینکه رنجور و ناتوان شده بود سخن می گفت وجودش می لرزید.

عباسی که نه تنها در هنر که در زندگی هم اسطوره ای دوست داشتنی بود.هنرمند گران سنگی که رفتار دوستانه و خوش قلبی اش شهره عام و خاص بود. عباسی که حتی برای دشمنانش هم بد نمی خواست.

درگذشت عباس کیارستمی ضایعه ای جبران ناپذیر برای ایران و اهل هنر جهان ، بویژه سینما گران که او در زمره زبر دست ترینشان قلمداد می شد.

آرام بخواب عباس عزیز که تو خدمت را به کشورت تمام کردی و با هنرت قلب مردمان را بهم نزدیک .

به بهمن و احمد عزیز تسلیت می گویم و نمی دانم چه بگویم و چه بنویسم...

سیدمحمد صادق خرازی

14 تیر 95