خرسندم امروز در کانون دانشوران، محققان، میهمانان گرامی سخن بگویم. مانده بودم تا در یک چنین جمعی فرهیخته بستر بحث را چگونه بیارایم. مستشاران موتمن یا همکاران من مناسب دیدند تا در این مرکز علمی آنهم در آسیا، قلمرو سخن را به مشترکات، فرصت ها و ظرفیت ها و در نهایت حقیقت های دو کشور معطوف و هدایت سازم و آنگاه به رای تدبیر شما عالمان فرزانه به یک جمع بندی قابل قبولی دست یابم. من از ایران سرزمینی کهن و با فرهنگ و تمدنی شکوهمند به میان شما آمده ام میراث ماندگار ایران و اسلام حکایت از عظمت و بلوغ اندیشه شرق و دامنه نفوذ آن در زوایای پنچیده ملل و نحل دارد، اگر چه نمی خواهم به گذشته تمدن و تاریخ ایران تفاخر کنم اما حقیقت تاریخ گواهی متقن از شناخت حکمت و عرفان، فلسفه، نجوم، ریاضیات، هندسه و طب دارد که در عمیق ترین لایه های زندگی مردم غرب می توان آنرا مشاهده نمود.

        با این مقدمه می خواهم با نقدی واقع بینانه به امروز خودمان یعنی ملل شرق بپردازم و حساسیت ها و ضرورت ها را تذکر دهم.

        قرن بیستم با وحشت و خشونت به پایان می رسد. به میزان قتل ها و جنایت ها جهان صنعتی بیاندیشیم در مقام مقایسه با قرون گذشته بنشینیم ! آیا نیاکان ما این مقدار با جهان اخلاق و ادب فاصله داشتند. قطعاً اینگونه نبوده و نیست.

        ثروت نمی تواند بر اصالت انسان و هویت احترام آفرین او سلطه یابد. انسان اشرف مخلوقات عالم است. نمی توان قدرت و ثروت را مبنای طبقه بندی انسان دانست اگر اینگونه شود باید به برده داری نوین نگران بود و برای آینده بشریت جداً گریست، ما انسان درجه بندی شده را قبول نداریم. انسان، انسان است و به همین دلیل امروزه درپی گفتگو هستیم، با در نظر گرفتن این مبانی فلسفی به تصادم و درگیری نمی اندیشیم و تنها راه نجات بشر درآستانه ورود هزاره سوم میلادی را در گفتگوی تمدنی یافته ایم.

        در نظریه گفتگوی تمدنی که به تکثر فرهنگ ها و تمدن ها قائل است فرهنگ و فضیلت، نه قدرت و ثروت نقش محوری ایفا می کند. در این دیدگاه طرف های گفتگو از موضعی کم و بیش برابر با کمک از عقل و اخلاق به نقد و نظر می پردازند. از طریق گفتگو ضمن احترام به استقلال یکدیگر به ارتباط سازنده و مثبتی با یکدیگر دست یابند بنابراین منطق گفتگو نه با خودکامگی و استیلا موافق است نه با جدایی و انزوا، بلکه می خواهد با واحدهای متنوع تمدنی ارتباطی اصیل فارغ از سوء ظن ها و پیش داوری های ناروا داشته باشد.

        توجه به مفاهیم گفتگو و رویارویی در بحث های تمدنی این واقعیت را آشکار می سازد که جهان در حال گروه بندی جدیدی است که محور آن تمدن ها می باشد برای تبیین این واقعیت و ترسیم حرکت آینده آن با تکیه به گفتگوی تمدن ها می توان از یکسو همکاری و همنوایی کشورهای مشرق زمین را تقویت کرد و با تکیه بر اشتراکات فرهنگ شرقی، شرفیان را به هوشیاری تاریخی و پاسداری از ارزش های اصیل خویش فراخواند.

        در این جا لازم می دانم به ابتکار صائب ریاست جمهوری اسلامی ایران جناب آقای خاتمی مبنی بر اعلان سال 2001 به عنوان سال گفتگوی تمدن ها که مورد تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفته اشاره کنم و خاطر نشان می سازم که ما شرقیان از این طریق با بسط روحیه تفاهم و ادراک متقابل میان تمدن های متنوع بشری، بر رسالت انسانی خود به بهترین وجه عمل خواهیم کرد. به طور کلی سیاست خارجی دولت آقای خاتمی بر گفتگو و همکاری نه زور و تهدید مبتنی است و از همین رو به گفتگوی تمدنی تاکید می ورزد و آن را همچون یک امر کلان راهبردی در ارتباط بین ملت ها در نظر می گیرد و به آثار آن بر تحولات داخلی نیز توجه دارد. گسترش روابط جمهوری اسلامی ایران با کشورهای همسایه منطقه های خلیج فارس و خاورمیانه بهبود روابط با اروپا و دیگر نقاط جهان و نیز ارتقاء سطح حضور و مشارکت ایران در مجامع منطقه ای و بین المللی همگی از ثمرات این سیاست مبتنی بر گفتگو و متکی بر تنش زدایی در چارچوب عزت، حکمت و مصلحت است. جمهوری اسلامی ایران استقرار صلح و امنیت، توسعه پایدار و شکوفایی اقتصادی را از طریق گفتگو ایجاد اعتماد و همکاری سازنده عملی می داند و با این نگرش ریاست جمهوری اسلامی ایران طی چند روز آینده سفر مهم و استراتژیک منطقه ای خود را به منطقه خاورمیانه و خلیج فارس آغاز خواهد کرد.

        با تکیه بر این زمینه فکری جمهوری اسلامی ایران ضمن تلاش در جهت تنش زدایی و اصلاح برداشت های ناصحیحی که در برهه هایی از دو دهه اخیر متعرض روابط خارجی گشته به تحکیم ارکان اعتماد متقابل و تفاهم در راستای تحقق مشارکت کلیه کشورهای آسیایی در اراده شئون حیاتی آن پرداخته و بر این باور است که در جهان متحول امروزی که سال های اخیر آن شاهد وقایع سهمگینی همچون پایان جنگ سرد و دگرگونی ریشه های نظام بین المللی بوده کشورهای آسیایی مانند سایر مناطق جهان نیازمند حرکتی جدی تر بسوی همکاری های منطقه ایی و دستیابی به چارچوب های مناسبت برای تحقق توسعه همه جانبه می باشند.

دوستان عزیز:

        بزرگترین دغدغه ما شرقیان می بایست به سوی پاسداری از میراث ارزشمند فرهنگی ما باشد بحران فکری و فرهنگی کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه به ارزش های خانوادگی به قید و بندهای اجتماعی ما آسیب رسانده است. ما با تمدن غرب مشکل نداریم. بلکه نگران تهاجم فرهنگی غربیان هستیم. جهان پیشرفته الکترونیک و انفورماتیک مرزبندی های مقدس ما را شکسته است !

        تکنولوژی پیشرفته می بایست در خدم تعالی بشر به کار آید و با همین باور نیازمند مرزبانی فرهنگی هستیم در برابر اعتراض نسل های آینده آنگاه پاسخی مستدل خواهیم داشت که امانتداران واقعی میراث فرهنگی نیاکانمان باشیم.

        پیشرفت و توسعه سه دهه گذشته در کره جنوبی احترام برانگیز است. ظرفیت های جدی در توسعه روابط دو کشور در ابعاد فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و همکاری های منطقه ای و بین المللی وجود دارد که نیازمند توجیهی جامع و همه جانبه می باشد.

        جمهوری اسلامی ایران در بعد فرهنگی از طلایه داران فرهنگی در مشرق زمین محسوب می شود. ایران از نظر اقتصادی شاهراه انتقال غرب به شرق، با دسترسی به آبراه های خلیج فارس، دریای عمان و بحر خزر، نزدیکی به اروپا، استعداد ناگفته همسایگان و وجود بازاری با ظرفیت 400 – 300 میلیون نفر دومین منبع انرژی گاز جهان، تنوع زیست محیطی قابل تامل است. صمیمانه می گویم در آستانه هزاره سوم میلادی کشورهای غرب آسیا و خلیج فارس که عظیم ترین منبع انرژی جهان را در اختیار دارند با نگاهی مستقل به مولفه های اقتصاد جهانی می نگرند. به زعم من کانون تصمیم گیری نسبت به ژئو اکونومیک منطقه خلیج فارس مستقل تر از گذشته گردیده است. دولت های منطقه به زعم وابستگی اندک سنتی در پی چشیندن مفهوم استقلال هستند.

        در باب سیاست، ایران امروز برای خود شان ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک قائل است. ایران امروز به عنوان رئیس کنفرانس اسلامی، به عنوان عضو اکو، به عنوان عضو جنبش عدم تعهد و به عنوان یکی از فعالان جامعه بین المللی مطرح است. ایران امروز منادی استقرار صلح و عدالت و آزادی از ارتفاعات صعب العبور افغانستان گرفته تا سرزمین تفتیده در خون عراق، هم آوازی با فلسطینیان مظلوم گرفته تا همدردی با مردم بی پناه و مظلوم کوزوو، خود در تلاشی برای مشارکت فعال جهت حل همه معضلات جهانی است.

        در مسائل داخلی ادبیات سیاسی مردم یک بروز جدی و جدیدی یافته است. جامعه پویا و جوان ایران با درک مفاهیم امنیت ملی از نقد سیاسی – اقتصادی گرفته تا دامنه وسیع بحث های فلسفی، فرهنگی و نظری که جداً تنوع و تکثر را به حضور رسانده اند.

        حال با این گفتار اجازه می خواهم بگویم ایران و کره جنوبی عضو خانواده آسیائی محسوب می شوند با وجود تنوع نژادی و قومی و فرهنگی می بایست درصدد شناخت بهتر برای آینده ای سرشار از وحدت و مهربانی باشند.

        ما ایرانیان به مردم کره با نگاهی تاریخی می اندیشیم، فرهنگ، تمدن و مذهب بودیسم، کنفسیوسینیسم، مسیحیت و اقلیت اندک مسلمانان برای ما قابل احترام است. تعهد و مسئولیت پذیری کارگران و مهندسین کره ای به هنگام جنگ در ایران فراموش ناشدنی است. قربانیان عزیزی از دوستان کره ای جان به جان آفرین گفتند. ما قدردان این سخت کوشی در دوران جنگ هستیم ولی باور دارم که در ابعاد سیاسی، اقتصادی فرهنگی نیازمند توسعه ای سریعتر هستیم.

        با توضیحاتی که از غرب آسیا به ویژه ایران دادم آنچه که در باب مراودات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی میان دو کشور می گذرد می تواند مقدمه ای بر روابط خوب دو کشور تلقی شوده و ما به آینده ای فعالتر و چشمگیرتر در شئون مختلف خوشبین می باشیم.

        در پایان از اینکه ایفانز این فرصت را فراهم ساخته است که به جای گفتگو در مورد هم به گفتگو با هم بنشینیم سپاسگزارم.