در آغاز شایسته می دانم از دانشوران و میهمانان ارجمند این نشست قدردانی و سپاسگزاری نمایم.

رجاء واثق دارم که در همایش امروز، مطالب مفید و ارزنده ای مورد بحث و مداقه قرار گیرد، و نهایتا" با ارائه راهکارهایی مناسب و زیبنده منجر به شفاف شدن ابهامات و رفع مشکلات موجود گردد.

بی شک تجلی این هماورد فکری می تواند راهگشا و مقوم حوزه های تفنینی، فضایی و اجرایی در راستای نیل به اهداف سترگ و مقدس جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی باشد. انشاءالله.

سروان ارجمند

بی تردید سیر تدوین و تکمیل حقوق بین الملل از مهمترین دستاوردهای بشری در عرصه زندگی این جهان می باشد، فرآیندی که طی قرون متمادی و با لحاظ اصل حاکمیت ملی و صلاحیت ذاتی هر دولت به عنوان مطهر اراده و قدرت فائقه بدست آمده است. واضح است که قبول تعهدات مختلف و رعایت اصول و قوانین فراملی، امروزه دیگر از مسائل اجتناب ناپذیر دولت ها برای همزیستی مسالمت آمیز بین المللی درآمده است، و در نهایت باعث اجتماع دولت ها بر استقرار و تداوم ضوابط حقوق بین الملل به جای روابط همراه با تخاصم و غیر مسالمت آمیز بین خود شده است.

اما مسئله بسیار مهم و حائز اهمیت در این میان، کنش ها و واکنش ها و دغدغه های کشورهای مختلف جهان، نسبت به چگونگی قبول و اجرای قواعد و مقررات حقوق بین الملل می باشد. چرا که در مواقعی قبول این تعهدات را بستری برای نقض اصل حاکمیت و صلاحیت ملی خود قلمداد کرده اند.

پرواضح است که با کمی اشراف به موارد مستحدثه در جهان و علی الخصوص در دنیای قرن بیستم به نابرابری ها و عدالت ستیزی هایی برمی خوریم که تحت عنوان حقوق بین الملل از سوی قدرت های بزرگ اعمال شده است که اهم دلایل معترضین به نظم حاکم فعلی در دو مورد قابل احصاء است:

1- استفاده ابزاری قدرت های بزرگ از قوانین و دستاویز قراردادن قواعد حقوق بین الملل، بویژه قواعد آمره آن.

2- عدم مقبولیت اجرای این قواعد از سوی کشورهای در حال توسعه، بویژه کشورهایی که از منظری عدالت خواهانه به حقوق بین الملل و نظم جهانی می نگرند.

علی ایحال، امروزه در روند تکمیلی حقوق بین الملل، میل به توازن و تعادل هر چه بیشتر بین کشورها و نهادهای بین المللی، قابل مشاهده است، گرچه راه بسی طولانی است اما نوید حرکت و همگرایی کشورهای در حال توسعه جهت استیفای حقوق از دست رفته خود، بارقه امیدی در جامعه جهانی بوجود آورده است.

موضوع مهم و قابل توجه، دیوان کیفری بین المللی و جایگاه آن در حقوق بین الملل و روابط سیاسی میان دولت ها از آخرین دستاوردهای جامعه جهانی جهت نیل به عدالتی است که روز به روز فقدان آن را درعرصه جهانی شاهدیم. چرا که دیگر تنها دولت ها موضوع این نهاد کیفری بین المللی قرار نگرفته اند، بلکه حیطه نفوذ و اقتدار این نهاد به افرادی برمی گردد که عدالت و صلح بین المللی را به خطر انداخته اند و در نهایت با انزجار جامعه جهانی نسبت به اعمال و حرکات جنایت کارانه خود، در قالب تبعه ای که تحت حمایت دولتی است خویش را مصون از هر گونه بازخواست و دادرسی می پندارند و یا با پناه بردن به کشورهای دیگر و توسل به شعارهای دروغین ملی گرایی و آزادی خواهی و با سوء استفاده از موقعیت خاص کشورها دست به اعمال ننگینی می زنند. آیا می توان به بیان عوام فریبانه آنان اعتماد کرد و آنان را بشردوست قلمداد نمود؟! چگونه می توان نیات موضعین قوانین بین المللی را در راستای منافع همه انسان ها تفسیر کرد؟ آیا می توان با این دوگانگی ها آنان را جهان اصلی اندیشه حقوقی و واضع مفهوم عدالت انگاشت؟ آیا می توان نماد تمدن و مدنیت را در اعمال و تحلیل یک طرفه قوانین و مقررات علیه دیگر ملت ها دانست؟ آیا می توان بخش عظیمی از جامعه جهانی را با عقاید و ارزش های خود فقط به این جرم که چرا آنان مانند ما نمی اندیشند منکوب کرد. مگر غربیان به آزادی اندیشه و نظر اعتقاد ندارند؟ مگر دنیا را با این شعارهای خود مشحون نساخته اند؟

همگان به خوبی آگاهند که دولت جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگترین قربانی تروریسم بین المللی بیشترین هزینه های معنوی و مادی را در راه حفظ استقلال و آزادی خود پرداخت کرده است و خواستار اعمال کیفر بر تمامی جنایتکاران در سطح بین المللی می باشد. از همین رو با استعانت از خداوند متعال و همیاری و همفکری صاحبنظران و اندیشمندان بزرگوار مایل است با بررسی و کاوشی ژرف در مباحث مطروحه راهکاریهای عملی جهت تبیین و اتخاذ یک استراتژی همه جانبه در اینباره فراهم آید.

به همین دلیل شایسته است تا مباحث مختلف مربوط به دیوان کیفری بین المللی و موضوع الحاق جمهوری اسلامی ایران به آن با نگاهی ژرف و کارشناسانه مبتنی بر منافع ملی در بلند مدت مورد توجه و عنایت شایان دست اندرکاران ذیصلاح قرار گیرد.

به همین مناسبت از سخنان گرانقدر رئیس محترم قوه قضائیه، حضرت آیت الله یزدی، معاونت محترم حقوقی و بین المللی وزارت امور خارجه و همچنین دیگر اساتید و پژوهشگران گرامی بهره مند می شویم و در نهایت میزگرد ویژه ای با حضور سروران ارجمند برگزار می گردد.

در پایان از توجه و عنایت شما بزرگواران سپاسگزارم.

والسلام