بنام خدای حکیم و بصیر
به قول قیصر امین پور : (چه زود دیر می شود) و حال بایست گفت: چه زود فراموش می شوند.
صد البته درد و دریغ نسل امروز وجوان ما نسبت به شناخت مشاهیر،معاریف و بزرگان خود بیگانه شده اند و چه آنهمه تلاش و جد و عظمت به طرفه العینی به باد فراموشی سپرده می شود، هرچه هست چه تلخ و محنت بار است.
این روزها سالروز شهادت بزرگمردی از تبار مردان الهی است، جناب مستطاب فرمانده جنگ های نامنظم و جنگجویی حرفه ای ، نخستین وزیر دفاع جمهوری اسلامی ، عارفی کامل و خودساخته، مناجاتی محض، یک دانمشند عالیقدر دکتر مصطفی چمران .
در هر فرازی چمران بهترین بود، در ماه های اشغال کردستان توسط کومله و دموکرات ،در حالیکه مجروح شده بود مانع سقوط پاوه شد، در هنگام آغاز جنگ چمران عزیز بهمراه آیت الله خامنه ای رهبر بزگوار انقلاب اسلامی نمایندگان حضرت امام خمینی ره در شورای دفاع بودند و هر دو بزگوار مسئولیت ساماندهی نیروهای مردمی در جنگ را به عهده داشتند.
چمران عزیز در حفظ خوزستان با تشکیل مقر فرماندهی جنگ های نامنظم خاطرات جنگ های لبنان علیه اسرائیل را در اذهان متبادر ساخت. او به همراه امام موسی صدر در ساماندهی شیعیان لبنان نقش بی بدیل و بی نظیری داشت.
وی فرمانده عالی حرکت محرومین و شاهکارهای بزرگی در جنگ های پارتیزانی لبنان به ارمغان اورده بود ،این مرد بزرگ خود را شاگرد و مقلد امام خمینی ره می دانست و دوشادوش امام موسی صدر در لبنان خدمت می کرد.
آیا می توانید باور کنید دکتر مصطفی چمران دارای درجه دکتری رشته فیزیک پلاسما از دانشگاه برکلی آمریکا بوده و در یکی از مهمترین موسسه های علمی و آموزشی آمریکا به تدریس و تحقیق مشغول بود.
وقتی ایشان ندای محرومان لبنان راشنید بی درنگ برای خدمت به مردم فلسطین و لبنان عازم بیروت شد ، چمران عارفی مظلوم بود، به همه دست اندرکاران انقلاب می گفت : ( به گروه الفتح و یاسر عرفات اعتماد نکنید اینها نه تنها وطن فروش هستند بلکه هرگز آرمان آزادی فلسطین دغدغه شان نبوده و نخواهد بود)
سوپر انقلابی ها چمران را از تهمت ها و اهانت های خود بی نصیب نگذاشتند...
چمران عزیز در سی و یکم خرداد ماه سال هزار و سیصد و شصت خورشیدی در جنوب ایران در حوالی سوسنگرد در منطقه دهلاویه با اصابت ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
