انتخابات جشن مردمسالاری است؛ هر اتفاقی که شیرینی این جشن را در کام مردم تلخ کند، در منافات با ماهیت انتخابات و در تضاد با دستاوردی است که از رهگذر انتخاب مردم به دست میآید. یکی از بزرگترین دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی، برگزاری منظم انتخابات در ادوار گوناگون است؛ در نخستین سال انقلاب، در اوج ترورهای منافقین، در کوران جنگ هشت ساله و در حساسترین شرایط و مقاطع داخلی و خارجی، هرگز فرصت انتخاب از مردم دریغ نشد. هیچگاه انتخابی به تعویق نیفتاد و هیچ اتفاقی مانع از این نشد که کرسیهای مجالس و ریاستجمهوری حتی برای چند ساعت خالی بماند. «دوران فترت» واژه غریبی در ادبیات سیاسی جمهوری اسلامی است؛ واژهای که مردم ایران از دوران مشروطه تا انقلاب بارها به آن برخورده و در مقاطعی مهم، کشور از وجود مجلس قانونگذاری محروم بوده است. گرچه ماهیت و هویت انتخابات در نظام پیشین هم قلب شد و رفراندومهای زوری و انتخابات صوری بارها حق حاکمیت ملی را به سخره گرفت. اما پس از انقلاب و در اتفاقی بیسابقه در انقلابهای تاریخ، در سال اول استقرار نظام نوپا و مدام در معرض تهدید جمهوری اسلامی، مردم بارها پای صندوقهای رای رفتند تا از انتخاب اصل نظام گرفته تا قانون اساسی آن، مجلس شورای اسلامی و ریاستجمهوری انتخاب کنند. اعطای حق حاکمیت ملی گرچه خواسته ناکام انقلاب مشروطه بود، اما بزرگترین رهاورد انقلاب اسلامی شد و چه در دوران حیات مبارک امام خمینی و چه دوران زعامت حضرت آیتالله خامنهای بارها رهبران نظام از این حق مردم حمایت کردند و پیام صیانت و حفاظت از رای و خواست آنها را در تریبونهای علنی و مجامع خصوصی بیان کردند.
جمهوریت نظام با این انتخابهای منظم است که تحقق مییابد و جمهور مردم وقتی محقق میشود که رای آنها حق الناس شناخته شود. این تعبیر مقام معظم رهبری مهمترین ترمینولوژی جمهوریخواهی ممزوج با گفتمان فقهی و مذهبی است که بیانش از سوی رهبر دینی و سیاسی عالیقدر جمهوری اسلامی میتواند فصل الخطاب و اصل النساب هر انتخاباتی باشد. تمرکز و توجه ویژه امام و رهبری بر انتخابات نشانه مهمی است بر نقش این رکن اصیل در ساختار نظام جمهوری اسلامی. از این رو هر بار که فصل انتخاب نو میشود، جوانههای تازه مشارکت مردم و صیانت از رای آنها میشکفد و درخت جمهوریت نظام را تنومندتر و برگ و بارش را بیشتر میکند. نتیجه انتخابات فرع بر آن است؛ رهبری نظام مدافع رقابت انتخاباتی و اعلام نتیجه واقعی است. بزرگترین ظلم در ادوار گذشته انتخابات، انتساب نتیجه مطلوب به رهبری نظام بود؛ درحالی که نتیجه مقبول بر کرسی نشستن خواست مردم است. چنانکه رهبری معظم در سخنرانی روز اول فروردین امسال در حرم مطهر رضوی فرمودند ایشان در چندین مقطع در مقابل عدهای که میخواستند علیه رای اکثریت مردم بایستند، ایستادگی کردند و نتیجه اعلامی با نتیجه انتسابی تفاوت داشت. نظام مردم را در انتخاب بین نامزد خودی و نامزد غیرخودی قرار نمیدهد؛ هیچ نامزد تایید صلاحیت شدهای خودی و دیگران، غیرخودی نیستند. این ظلم بزرگ به نظام را باید زدود و این انگاره غلط را به کناری نهاد که برخی مدافعان ناآگاه و مخالفان مغرض در عالم حدسیات نظر رهبری را استمزاج و در عالم انتخابات استدلال میکنند که خواست رهبری به پیروزی کدام نامزد است. این انتخابات مصافی است برای همه دستاندرکاران انتخابات از مجریان تا رقیبان که در جهت تصحیح این انگارههای غلط و مخالف مبانی فقهی و اصولی حقالناس بودن رای مردم گام بردارند.
انتخابات پیش رو عرصه عملیاتی وفاداری گروههای سیاسی مدافع نظام به سازوکار انتخاباتی است؛ از اعلام صلاحیتهای نامزدها توسط شورای نگهبان گرفته تا اعلام نتایج. طبیعتا جریاناتی که این عرصه را محکی برای زورآزمایی و خودنمایی خود به نظام میکنند، انتخابات را مجالی برای گروکشی نامزد خود و گروگانگیری خواست مردم میخواهند، تکلیف خود را با نظام سیاسی مشخص کردهاند. جشن دموکراسی جای بدمستی قلندران قانونگریز و مصلحتنشناسان ملتستیز نیست. جشن دموکراسی عرصه شرطگذاری و اعمال فشار متوهمان نیست؛ نمیتوان مصلحت را زیر پا گذاشت برای تایید صلاحیتها. روزهای آینده میتوان به عینه دید که مدافعان دلسوز نظام و مخالفان جگرسوز آن کداماند؟