مصلح آخر زمان

بنام خدا

مورخان ولادت امام مهدی روحی له الفدا را به سال 255 قمری در شب جمعه نسبت داده اند. جالب است که نیمه شعبان امسال هم روز جمعه است ابن خلکان مورخ بزرگ اسلامی که از دقت تاریخ نگاری او به نیکی یاد کرده ­اند، می­گوید دوازدهمین امام شیعیان که شیعه او را «مُنتَظَر» و «قائم » و «مهدی» می­داند، در شب جمعه نیمه ماه شعبان سال 255 متولد شد. به هنگام درگذشت امام حسن عسگری(ع) پدر بزرگوارش، حضرت 5 سال بیش نداشت و امام عسگری 29 ساله بودند که وفات یافتند نام مادر حضرت حجت نرجس بوده است. مسعودیِ مورخ هم درگذشت امام عسگری را به سال 260 هجری قمری می­داند. بسیاری از مورخان شیعه و اهل سنت با قاطعیت، تولد و غیب صغرا و کبری آن حضرت را تأیید کرده­اند. فلسفه غیبت امام مهدی خود ماجرای پر رمز و رازی است که نیاز به تحقیق و تتبع دارد.اهل تحقیق طی چهارده قرن کتب فراوانی نوشته­اند. در آثار پیشینیان اینگونه برمی­­آید که ماجرای ظهور مُصلح آخر زمان اصل اساس بوده است. حکمای قدیم و کتب مقدس به صورت صریح به اصل مهدویت اشاره داشته­ اند.
millennialism یعنی اعتقاد به دوره آخرزمان، و انتظار ظهور منجی، عقیده­ای است که در کیش های آسمانی یهودیت، زردتشتی و مسیحیت (در سه مذهب عمدة آن کاتولیک، پروتستان و ارتدوکس) و مدعیان نبوت عموماً و دین اسلام خصوصاً به مثابة یک اصل مسلم قبول شده است. در باره آن در مباحث تئولوژیک مذاهب آسمانی، رشته تئولوژی بیبلیکال bIblical(خدا شناسی انجیلی) کاملاً شرح و بسط داده شده است.

استاد محمدرضا حکیمی می­گویند درکتابها و آئین­های زردتشت و رزدتشتی دربارة آخرالزمان و فلسفه موعود مطالب بسیاری آمده است در کتاب اَوستا، کتاب زَند، کتاب جاماسب نامه، کتاب داتِستان دینیک، کتاب زرادتُشت نامه ، موعودهایی معرفی شده اند که آنان را سوشیانت می­نامند. در دائره المعارف فارسی ج اول صفحه 1373 نوشته شده است سوشیانت مزدیسنان، به منزلة کَریشنای بَرَهَمنان، بودای پنجم بودائیان، مسیح یهودیان، فارقُلیط عیسویان و مهدی مسلمانان است.

اگر به کتاب معارف اسلامی در جهان معاصر، ص 245 رجوع کنیم این امر را می بینیم.

هندوها هم سخن از نجات دهنده می­کنند در کتاب «مهابهارا تا » و کتاب «پورانا» در این باره گفته ­اند:

همه ادیان باور دارند که در پایان دوره­ای از تاریخ؛ بشر از لحاظ معنوی و اخلاقی رو  به انحطاط می­رود و چون طبعاً و فطرتاً در حال هبوط و دوری از مبدا است، و مانند احجار به سوی پایین حرکت می­کند، نمی تواند به خودی خود به این سیر نزولی و انحطاط معنوی و اخلاقی خاتمه دهد پس ناچار روزی یک شخصیت معنوی بلندپایه، که از مبدأ وحی و الهام سرچشمه می­گیرد، ظهور خواهد کرد، و جهان را از تاریکی و جهل و غفلت و ظلم و ستم نجات خواهد داد در این مورد در تعالیم هر دینی به صورت رمز به حکایت اشاره شده است در کیش هندو در کتاب پورانا (Purana) شرح مفصلی در باره دوران آخر زمان که عصر کالی(Kali) ، یعنی: آخرین دوره قبل از ظهور دهمین آواتارای ویشنو درج گردیده است، «از منظر آنها اکنون عصر کالی آخرالزمان است».

در کتاب بشارت عهدین، صفحه 7 به بعد می­گوید: یهودیان که خود را پیروان حضرت موسی کلیم(ع)­ می­دانند نیز منتظر ظهورند، در آثار دینی یهود و اسفار تورات  دیگر کتب انبیای آنان، همواره به موعود اشاره شده است اگر به مطالب کتاب در« نَبُوَت هَیَّلد» ( وحی کودک) استناد شود به مطالب بسیاری درباره ظهور پیامبر اکرم (ص) و به قسمت­هایی از تاریخ احوال پیامبر، و حوادث مربوط به بعثت و پاره­ای از علائم آخرالزمان و رجعت، و اشاراتی به شخصت امام مهدی«عج»  و حتی اشاراتی  دربارة واقعة عاشورا دست خواهیم یافت.

استاد محمدرضا حکیمی باور دارند، فلسفه انتظار در یهودیت کیفتی ویژه می­یابد. چون این قوم، نه به حضرت مسیح(ع) و نه به حضرت محمد(ص) به هیچکدام نگرویدند باید در برابر مسئله موعود و انتظار، بسیار حساس و نگران باشند. براساس اشارات و بشارات درکتابها و آیات خودشان باید از دیگر منتظران منتظرتر باشند استاد حکیمی نام چند کتاب از کتابهای یهودیت و عهد عتیق که در آنها سخنانی در باره موعود آمده است را ذکر کرده اند:

1- کتاب دانیال پیامبر،

2-کتاب حجی (حکا)ی پیامبر

3- کتاب صغنیای پیامبر

4- کتاب اشعیای پیامبر

و همچنین در کتاب زبور حضرت داوود(ع) در این باره مطالبی ذکر شده است چنانکه قرآن کریم از (زبور) و ذکر غلبه صالحان در آن سخن گفته است:"و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون."

درمسیحیت و کتاب مقدس آین آئین نیز، بشارتهای روشنتر و افزون­تر درباره موعود آخرالزمان رسیده است و بحث آنها قرب زمان است، زیرا با ظهور حضرت مسیح(ع) زمان در مقیاس کلی به ظهور حضرت مهدی(ع) نزدیک­تر می­شود در آثار دین مسیحیت، بشارت­ها و اشارتهایی درباره ظهور آخرالزمان آمده است در انجیل مَتّی ، انجیل لوقا، انجیل مَرقُس انجیل برنابا و مکاشفات یوحَنّا ؛ بی­ مناسبت نیست که با استدلال حضور فرهنگ­های گوناگون و اندیشه­ها و باورهای امت ها و ملت ها به آنچه در یکی از زیارت­های امام عصر روحی له فداء  آمده است اشاره شود:

 

اَلسَّلامُ عَلی مَهدیّ الَامُم، و جامع الکّلم،

سلام بر مهدی که امت­ها از او سخن گفته­اند، او که همه اقوام و افکار را متحد می­کند و زیر یک پرچم گرد می­آورد.