صادق خرازی، دبیرکل حزب ندای ایرانیان در بخشی از گفتگوی تفصیلی خود با خبرآنلاین، گفت: انتخاب احمدینژاد در سال ۸۴ زنگ خطر بود چرا که مردم به دنبال یک رابین هود میگشتند و احمدینژاد در نقش رابین هود توانست رای مردم را بدزدد. زنگ خطر به صدا درآمد، ما نشنیدیم و بیدار نشدیم اما خارجیها آن را شنیدند و برایش برنامهریزی کردند.
صادق خرازی: رهبری نمیگذارند دولت سقوط کند /سردار سلیمانی میلی به ریاست جمهوری ندارد
وی افزود: چون تجربه جهان را در مقابل خودشان داشتند. خارجیها تجربه تفاوتهای اجتماعی، تخریبهای اجتماعی، درگیریهای اجتماعی را در آمریکای لاتین، اروپای شرقی و آسیا را دارند و اکنون همان ها را در ایران تکرار میکنند.
خرازی با بیان اینکه حتی ریشه این شرایط هم به عملکرد اجتماعی خودمان طی چند دهه گذشته بازمیگردد، گفت: از زمانی که ما تصمیم گرفتیم توسعه پیدا کنیم، خط مشی توسعهمان مبنا نداشت، جنگ که تمام شد کشوری بودیم با ۱۸ استان درگیر ویرانیهای جنگ و هیچ برنامه منسجم و مستر پلنی برای اینکه کشور را چگونه باید دوباره بسازیم، نداشتیم. اگر آن روز فکر میکردیم و برنامهریزی میکردیم که مثلاً ۴۰ سال یا ۳۰ سال آینده باید جمعیتمان از ۵۰ میلیون نفر به ۸۰ میلیون نفر برسد، باید برای این ۸۰ میلیون زیرساختهای توسعهای و بسترهای اجتماعی فراهم میکردیم.
وی گفت: با یکسوم درآمدمان در ۳۰ سال گذشته میتوانستیم ایران را جوری بسازی که جلوتر از کره جنوبی حرکت کند. میتوانستیم ایران را همپای ژاپن بسازیم، اما متأسفانه مشکلی که ما داشتیم، این بود که رئیس سازمان برنامهمان روزی الگویش کره شمالی بود، جنگ که تمام شد و دولت آقای هاشمی سرکار آمد الگویش به کره جنوبی تبدیل شد. این مشکل مفهومی نیست، این بدبختی متفکران سیاسی و مدیران اجرایی کشور است که مثل شرکت ثبت سفارش و یا وکیلی هستند که یک شرکت واردات یا صادرات ایجاد و ثبت میکنند. باید از فلان مدیر بپرسیم شما که یک روز الگویت کره شمالی و کشورهای بلوک شرق بودند، چگونه به خودت اجازه دادی بدون مطالعه و پشتوانه تبدیل به مدیر و متفکر الگوهای غربی شوی؟