تحولات چند هفته گذشته درباره موضوع مهم هسته‌ای کشورمان نشان داد صدای ضربان قلب مذاکرات ایران و پنج عضو دایم شورای امنیت به‌اضافه آلمان، بلندتر و تکاپوی دو طرف، عینی‌تر و جدی‌تر شده است. دراین‌میان، طرفین با ادبیات خاص خود به بیان تهدیدها و تحلیل‌هایی می‌پردازند اما تلاش عینی در رساندن این مقطع حساس به توافق مثبت، کاملا مشهود است. سوالی که مطرح می‌شود این است که غرب چه نیازی به توافق با ایران دارد؟ در پاسخ باید گفت حل موضوع هسته‌ای ایران نه‌فقط برای ایالات‌متحده و اتحادیه اروپا که برای آژانس انرژی اتمی و شورای امنیت نیز حایزاهمیت است. ایران دارای موقعیت ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و ژئواکنومیک است و هیچ موضوعی در خاورمیانه، آسیای‌مرکزی و خلیج‌فارس بدون حضور ایران و کمربند امنیتی آن، به نتیجه نمی‌رسد. امروز تهدیدات، چالش‌ها و فرصت‌های طرفین به هم شبیه است. اشتباهات غرب و اعراب در حمایت از داعش، موقعیت آنها را شکننده کرده و تنها کشوری که می‌تواند این روند را سامان دهد، ایران است. آژانس انرژی اتمی پس از جنگ سرد از حل‌وفصل مسایل کشورهایی چون کره‌شمالی، لیبی، کوبا و عراق، ناتوان بوده و موضوع ایران می‌تواند مهم‌ترین الگو برای شورای حکام به‌شمار رود که فلسفه جدیدی در پس تمام پادمان‌ها و قواعد شکننده به وجود بیاورند. شورای‌امنیت سازمان‌ملل نیز در دو دهه گذشته گام مثبتی برای حل‌وفصل صلح‌آمیز مسایل جهانی برنداشته و به‌جای بازدارندگی، به‌صورت منفی عمل کرده است. جهان چندجانبه و وضعیت امروز خاورمیانه، تاب‌وتحمل جنگ جدیدی را ندارد. دولت اوباما نیز در تلاش است به تراژدی چهاردهه قطع مناسبات ایران و آمریکا پایان دهد و این دستاورد بسیار بزرگ را برای دولت دموکرات واشنگتن به ارمغان آورد. از همین‌روست که وزرای خارجه دو کشور، بیشترین تماس دو همتای کاری در سطح جهان را با یکدیگر دارند و در این دیدار‌ها نه مجهولات بلکه راه‌حل‌ها را مرور می‌کنند که البته گاهی سرد، گرم، تلخ یا شیرین است. حضور دکتر صالحی و وزیر انرژی آمریکا در این دور نشان می‌دهد مذاکرات به مراحل عینی، جانبی و اجرایی و در یک کلام، بررسی جزییات وارد شده است. 

موضوع سانتریفیوژها، تحقیق‌وتوسعه و آب‌سنگین، نیازمند رفع دغدغه ایران است و در این مرحله، حضور رییس سازمان انرژی اتمی ایران برای بررسی راه‌حل‌های ادعایی ایالات‌متحده در این خصوص است. اگر ادبیات آمریکایی‌ها مبتنی بر «ترک میز مذاکره» است، ایران بسیار قبل‌تر، صراحتا این مساله را اعلام کرده است. اگر قرار است مسایل با مذاکره حل نشود و آمریکا و اروپا در برج‌عاج خود باقی بمانند، ایران دلیلی به ادامه کار نمی‌بیند. آنچه مهم است ایستادگی تیم مذاکره‌کننده بر مواضع اصولی مورد حمایت ارکان نظام و مقام‌معظم‌رهبری است. اوباما، کری و ایالات‌متحده می‌دانند مواضع رسانه‌ای آنها، صرفا برای مصارف داخلی مفید بوده و دنیای واقعیت، شکل و شمایل دیگری دارد