دل گرفته در نیمه های شب ، در طیاره نشسته ام و عازم معالجه در دوسلدورف المان هستم. با خویشتن خویش در اندیشه ام، ایکاش به مناسبت ایام رحلت نبی مکرم اسلام صلوه الله و سلامه علیه و امام حسن مجتبی علیه الصلواه و السلام و فخر ملت ایران امام هشتم شیعیان ملک پاسبان، حضرت علی بن موسی الرضا علیه آلاف تهیه و الثناء مطلبی می نوشتم و ادای احترامی به خاندان عصمت وطهارت که حق حیات معنوی بر شیعیان و ما ایرانیان دارند، می کردم.

واقعه عاشورا، علی رغم انبوهی از انواع نگرشها و بررسی ها، همچنان به واکاوی تاریخی و بازخوانی مجدد،به ویژه در سیر تحولات تاریخ صدر اسلام نیاز دارد : چیستی و چرایی افول جامعه اسلامی در چه بود؟ چرا آل الله، که همواره مورد توجه و سفارش خاص پیامبر بزرگوار اسلام بودند،با قساوت تمام قتل عام شدند و سپس خاندان سیدالشهداء به اسارت رفتند؟ پرسش هایی از این دست،خواسته و ناخواسته پژوهشگر را به سمت بررسی تاریخی سوق می دهد.

دو سالی است که در فراقش گداخته ام و دلم برایش بسیار تنگ شده است. سی سال با هم بودیم، ایام حماسه دفاع مقدس، پس از جنگ، چند سالی در ینگه دنیا،...او همراز طناز بود.کمک های خالصانه و بی منت در ماجرای اجلاس سران، به هنگام حضورم در فرانسه و بازگشتم به تهران، مونس ایام مهجوری و مشتاقی بود. این مرد فرزانه که نام نیک او بر خاطره ها نقش بسته است کیست؟

سیاست ایالات متحده امریکا در رابطه با ایران برخوردار از تاکتیک های متفاوت اما با یک هدف مشخص استراتژیک طی این یکسال گذشته تعریف می شود. قبل از آنکه به سیاست های مستقیم در مناسبات دوجانبه یا سیاست های منطقه ای و یا بین المللی امریکا بپردازیم مناسب است انتظارات دو کشور از یکدیگر را مشخص کنیم و به سطح توقعات و انتظارات از یکدیگر بپردازیم. ایالات متحده امریکا در قبال ایران این ادعاها را دارد